De lezers van onze periodiek hebben ongetwijfeld het interview met mijn vader, enige jaren geleden (Fijn van Draat Magazine augustus 2008, pag. 5-9, red.) gelezen. U hebt daarin kunnen lezen hoe het leven van onze vader is verlopen. Laat mij daarom volstaan met enkele, wat meer, persoonlijke herinneringen
Zoals u hebt kunnen lezen heeft mijn vader na zijn opleiding een tijd bij Philips in Eindhoven gewerkt, op het natuurkundig laboratorium. In Eindhoven startte ook de 2e fase van zijn leven, n.l. die van Evangelist en Bijbelleraar. Het hiermee verbonden werk heeft hij tot op hoge leeftijd kunnen doen.
Johan Fijnvandraat
Weliswaar zat reizen er niet meer in, maar telefonisch kon hij nog menigeen van dienst zijn. Ruim 2 jaar geleden werd Vasculaire dementie vastgesteld en werd met name het lopen minder, ook het onder woorden brengen van z’n gedachten werd lastiger. Desondanks heeft hij een week voor z’n overlijden tijdens een bezoek van kennissen nog voluit aan het gesprek mee kunnen doen.
Pa, zoals wij kinderen hem noemden, is vanwege zijn werk, dat vooral in de avonden plaatsvond, veel weggeweest, daarentegen was hij overdag meestal thuis. Er werd dan ook tussen de middag warm gegeten, waarbij dan vooral technische onderwerpen aan de eettafel werden besproken en allerlei zaken door hem aan ons uitgelegd. Hij was bepaald niet “kort van stof” dus was het soms haasten om weer op tijd op school te komen.
Als hij overdag thuis was, besteedde hij ruim tijd aan Bijbelstudie. Hij kon daar zo geconcentreerd mee bezig zijn dat hij het niet opmerkte als wij als kinderen “de tent ongeveer afbraken”, soms tot ergernis van onze moeder, die ‘s middags poogde een “dutje” te doen.
Ondanks zijn concentratie, en soms ook verstrooidheid, konden wij hem als kinderen altijd storen als we hem wat wilden vragen. Tot op hoge leeftijd heeft hij altijd z’n brede belangstelling voor allerlei onderwerpen gehouden en met name ook het wel en wee van de kinderen en kleinkinderen had z’n volle belangstelling. Je kon hem zichtbaar zien genieten van het bezoek. Ook bezocht hij graag de jaarvergaderingen van de Familievereniging.
In het, hierboven genoemde, interview hebt u kunnen lezen van zijn geloof en vertrouwen in God. Dat hebben we als kinderen nadrukkelijk meebeleefd. Vanaf zijn beslissing zijn betaalde baan bij Philips op te zeggen heeft hij van giften geleefd. De ruim 65 jaar waarin dit het geval is geweest, heeft het ons aan niets ontbroken.
Zaterdag 21 nov. 2014 kregen we een telefoontje dat hij was gevallen, achteraf denken we dat hij toen opnieuw een hersenbloeding heeft gehad. Toen wij hem de maandag daarop bezochten was zijn toestand zienderogen achteruit gegaan, maar hij herkende nog ons allen. Woensdagochtend, 26 november, werd duidelijk dat zijn toestand verder verslechterde; hij was nauwelijks nog aanspreekbaar. Wel kreeg een broer de indruk dat hij hem nog herkende. De behandelende arts gaf ons het advies hem enige rust te geven (met alle kinderen op bezoek was het aardig druk). Zo is hij ’s avonds in alle rust vredig ingeslapen. God had zijn dienstknecht thuisgehaald.
Jaap Fijnvandraat, Zoetermeer
Je kunt geen reactie plaatsen, maar trackbacks en pingbacks zijn beschikbaar.