Ga naar de inhoud

Wie is Hans Fijn van Draat

Pedagoog in hart en nieren en kunstzinnig vormgever
Pedagoog in hart en nieren en kunstzinnig vormgever

Hans Fijn van Draat (Johannes Robert, *1947) woont sinds vier jaar in Bergeijk, een dorpje in de Kempen, zo’n vijftien kilometer zuidwestelijk van Eindhoven en niet ver van de Belgische grens. Zijn huis staat naast het kleine, zogenaamde Napoleon-kerkje van de protestantse gemeente Bergeijk, waarvan zijn vrouw Joke Fijn van Draat-Kolf voorganger is. Hans ontvangt mij hartelijk in de woonkamer, die door de collectie schilderijen van zijn hand een beetje aan een galerie doet denken.  Hans ziet niet zo vaak familie; zijn broer Pim (1939-1983) leeft niet meer en zijn zuster Lydia woont in Zwitserland.

Hans bracht zijn kinderjaren door in Amsterdam/Amstelveen , waar zijn vader Wim studentenpredikant voor Aziatische studenten was. Tegen de tijd dat Hans naar de middelbare school zou gaan, vertrok het gezin naar Zwitserland, waar zijn vader vanwege de Gereformeerde en Hervormde Kerk in Nederland onder de verstrooide Protestanten in Zwitserland ging werken. Hans bezocht de middelbare school in Zug en herinnert zich deze als een leuke en goede school. In die tijd ontstond ook zijn oecumenische instelling. Daarna ging hij in Kampen theologie studeren.

De gereformeerde theologie kon hem echter minder boeien dan de pedagogie en het lag daarom voor de hand dat hij leraar werd. Hij begon zijn leraarsloopbaan als docent Godsdienst op het Chr. College Groevenbeek in Ermelo en deze school is hij 34 jaar trouw gebleven ondanks zijn wisselingen van woonplaats (o.a. Wamel en Eefde) en de soms grote reisafstand tot Ermelo. Al spoedig ging hij ook didactische methodes voor het Godsdienstonderwijs ontwikkelen, maar gaandeweg verlegde hij zijn docentschap naar maatschappijleer en beeldende vorming. Zijn hart ging vooral uit naar fotografie van het onderwijs. Het onderwijs zit Hans in hart en nieren; hij heeft ervan genoten kinderen te helpen vormen, ook als dit niet altijd van een leien dakje ging en een orthopedagogische benadering nodig bleek. Hij constateert met genoegen dat enkelen van zijn oud-leerlingen nu zelf docent Godsdienst of fotograaf zijn,  dan wel bestuurlijke functies in het onderwijs vervullen.

Behalve voor het eigenlijke onderwijs heeft Hans zich ook voor andere functies ingezet. Zo was hij lang redacteur van Voorwerk (tijdschrift voor Godsdienstige vorming in school en kerk, nu Narthex), voorzitter van de Vereniging van Godsdienstleraren en  penningmeester van de Europese koepel van verenigingen van Godsdienstleraren (EFTRE).

Na zijn pensionering, nu vier jaar geleden, is Hans enigszins in een zwart gat gevallen – hij mist de levendigheid van de school en zijn leerlingenpubliek, maar juist weer niet de vele deadlines waaraan hij als docent moest voldoen. Verder is Hans actief gebleven, o.a. als vormgever, als schilder en vooral als fotograaf. Helaas kan hij om medische redenen geen hobo meer spelen, maar hij geniet geweldig van klassieke muziek – van barok tot hedendaags klassiek. Ook trekt hij met Joke in hun kampeerauto er veel op uit naar de stille natuur in de Nederlandse en Belgische Kempen.

Hans had op school zoveel mensen om zich heen dat hij in die tijd niet toekwam aan familiecontacten. Wel is hij vanaf het begin lid geweest van onze familievereniging en stelt hij belang in zijn afkomst en zijn familie / naamgenoten, maar aan het bezoeken van familiedagen is hij nog niet toegekomen.

Je kunt geen reactie plaatsen, maar trackbacks en pingbacks zijn beschikbaar.